کلاه

یک ضرب المثل قدیمی می گوید: اگر پاهایتان سرد است یک کلاه به سر خود بگذارید. بدون کلاه سر انسان مانند یک رادیاتور عمل می کند و نصف گرمای یدن از انجا خارج می شود. زمانی که بدن سرد می شود سیستم داخلی بدن انتقال خون به دستها و پاها را کاهش می دهد و ان را برای گرم نگهداشتن نقاط حساس و مهم از جمله سر حفظ می کند. زمانی که کلاه بر سر خود می گذارید این اثر بر عکس می شود. کوهنوردان معمولا چند نوع کلاه مختلف با خود دارند.

شستشوی طناب

اصولا هر مقدار که در کوه مراقب طناب و نظافت آن باشیم بالاخره طناب شما کثیف می شود. در صورتی که این اتفاق افتاد بهترین راه این است که طناب را باز کرده و آنرا به سبک برق کار ها ببافید این نوع بافتن سبب می شود که طناب در هنگام شستشو در هم نپیچد و آسیب نبیند.

سپس آنرا داخل ماشین لباسشویی انداخته و بدون استفاده از پودر شستشو و با تایم کوتاه و آب سرد آنرا شستشو دهید. می توانید از برخی شامپو های ملایم توصیه شده توسط تولید کننده نیز استفاده کنید. سپس آنرا بیرون آورده بافت آنرا باز کنید و طناب را در سایه و محیط خنک خشک کنید.شاید چندین روز تا یک هفته خشک شدن طناب طول بکشد. بدون ماشین لباسشویی نیز می توان با استفاده از یک تشت طناب را شستشو داد. مقداری آب و شامپوی ملایم درون تشت ریخته آنرا با پا آهسته لگد می کنیم. سپس آب آنرا عوض کرده و ادامه می دهیم تا طناب تمیز شود. ممکن است طناب های کهنه سفت و خشک شوند. در این صورت باید طناب را با نرم کننده های توصیه شده به وسیله تولید کننده شستشو داد.

برگرفته از : کتاب گره ها و طناب ها

نوشته : دان رالیک

ترجمه : شاهین محمدی یگانه

نگهداری از طناب

طناب های کوهنوردی نو معمولا مستعد تاب برداشتن و پیچ خوردن می باشند. برای از بین بردن پیچ ها طناب را از حلقه باز کنید. هنگام باز کردن سعی کنید هر بخش طناب را چندین بار دست بکشید. طناب را روی یک دیواره بلند فرو ریخته و پیچ های آنرا باز کنید. این کار را تا مرتب شدن طناب ادامه دهید. البته این موضوع معمولا وقتی اتفاق می آفتد که شما یک گره نیم خفت (حمایت) اجرا کرده اید یا اینکه طناب را از حلقه در آورده اید. طناب های کوهنوردی طبیعتی انعطاف پذیر دارند. ولی باید مراقب آنها باشید. عوامل زیادی در طبیعت هستند که ممکن است موجب از بین رفتن آنها شوند. خطرات متداول صخره های نوک تیز, کثیفی,اشعه ماورائ بنفش و مواد شیمیایی معمول می باشند. برای اجتناب از سائیدگی طناب روی لبه های تیز می توان لبه ها را با چکش صاف کرد. اگر امکانت پذیر نبود از طنابچه ها یا تسمه های کوهنوردی بعنوان کارگاه می توان استفاده کرد که طناب اصلی روی لبه سنگ قرار نگیرد. وقتی که از یک تسمه یا طنابچه برای ایجاد کارگاه و یا اتصال به سر طناب اصلی استفاده می کنید خیلی دقت کنید. قرار دادن یک پد یا کوبیدن لبه های تیز می تواند مفید باشد. توجه داشته باشید که سائیدن لبه های تیز صخره ها از بریده شدن یک طناب تحت بار بطور کامل جلوگیری نمی کند. کثیف بودن جدای از سیاه کردن دست ها و لباسها سبب سایش داخلی در طناب می شود. طناب را روی زمین نیاندازید و هرگز آنرا لگد نکنید. یک زیر انداز جهت پهن کردن طناب روی آن تهیه کنید که تا حد ممکن تمیز بماند. کیف های حمل طناب بسیار عالی است. نه تنها طناب را تمیز نگه می دارد (چون داخل آن طناب چیده می شود) به حلقه کردن هم نیاز ندارد و از تاب برداشتن آن هم جلوگیری می کند. اگر طناب مدت زیادی زیر نور خورشید قرار نگیرد احتمال تخریب آن توسط اشعه ماورائ بنفش وجود نخواهد داشت. باید دقت لازم انجام شود طناب را همواره در سایه نگهداری کنید. طناب هایی که در اثر نور آفتاب رنگ آن رفته است باید با احتیاط زیاد استفاده کرد.

از مواد شیمیایی متداول که طناب را از بین می برد می توان به اسید سولفوریک باتری ها ,کلرین و سفید کننده ها اشاره کرد. اگر فکر می کنید طناب هنگام انبار کردن یا انتقال در مجاورت این مواد خواهد بود آنرا درون کیسه محافظ قرار دهید. بر خلاف تصور مواد نفتی به طناب آسیب نمی رسانند ولی در هر صورت آنرا مستعد فاسد شدن می کنند.

                         

برگرفته از : کتاب گره ها و طناب ها

نوشته : دان رالیک

ترجمه : شاهین محمدی یگانه

 

مطالبی کوتاه از چادر

چادر جزو وسایل گروهی کوهنوردی و خانه متحرک کوهنورد می باشد .
بطور کل چادر ها به دو نوع کمپینگ و ارتفاع تقسیم می شوند . نوع کمپینگ مخصوص ارتفاعات پایین و نیمه اول سال می باشد ؛ نوع ارتفاع نیز برای ارتفاعات بالا و برنامه های نیمه دوم سال است .
چادرهای ارتفاع برخلاف چادرهای کمپینگ دارای ارتفاع و وزن کمی می باشند و معمولا به شکل گنبدی هستند که با تیرک های سبک فلزی ( آلومینیوم یا تیتانیوم ) و یا فایبر گلاس مقاومت خوبی در برابر بادهای تند ارتفاعات داشته و سریع برپا و یا جابجا می شوند . جنس بدنه چادر ها معمولا از پارچه دارای قابلیت تنفسی گورتکس می باشد . چادر های ارتفاع و بعضا کمپینگ معمولا دو پوش هستند که پوش خارجی آن ضد آب و باد و پوش داخلی گورتکس است . بین این دو لایه نیز حدود ۱۰ سانتیمتر فاصله برای تبادل هوا وجود دارد  .
یکی از نکات مهم در استفاده از چادر ، جلوگیری از تعرق آن است که با تنظیم و باز کردن پنجره ها و یا درچه های تعبیه شده در بدنه چادر امکان پذیر است . همچنین در صورت یکی شدن دمای داخل و خارج چادر بر روی بدنه داخلی بر اثر تنفس و بازدم افراد برفک ایجاد می شود که با گرم شدن هوا در نزدیکی صبح تبدیل به آب شده و همه وسایل داخل چادر را خیس می کند و خیس شدن کیسه خواب و لباس های پر در زمستان یعنی اول بدبختی و دردسر  .
چادر های ارتفاع که معمولا از ۱ تا ۴ نفر ظرفیت دارند با داشتن پوش دومی بزرگتر از خود چادر ، دارای دو بخش اضافی در جلوی دو در چادر است که یکی بعنوان انبار وسایل و لوازم غیر ضروری برای خلوت شدن داخل چادر و از فضای دیگر نیز بعنوان آشپزخانه بمنظور جلوگیری از کثیف شدن و یا آتش سوزی داخل چادر استفاده می شود .

کوله پشتی(به بهانه فصل گرم و عضو گیری تیم ها)

در میان وسایل کوهنوردی پس از کفش مهمترین وسیله کوله پشتی می باشد ؛ چون تمام وسایل مورد نیاز کوهنورد برای صعود و فرود و شب خوابی در درون آن قرار می گیرد . کوله ها از زمان قدیم تاکنون دستخوش تغییرات فراوانی شده اند ؛ بطوریکه امروزه اگر برای اولین بار برای خرید کوله به یک فروشگاه وسایل کوه بروید شاید از دیدن سایزها و رنگها و اشکال مختلف آنها سرتان گیج رود ! بنابراین لازم است با مشورت یک فرد خبره و باتوجه به نیازتان کوله ای مناسب اختیار کنید تا همیشه و در همه حال بهترین همدم شما باشد چون اگر شکل و اندازه کوله مناسب بدن و برنامه شما نباشد ممکن است بر اثر فشارهای وارده بر شانه و ستون مهره ها برای همیشه از کوله و کوهنوردی و حتی از زندگی سیر شوید برخی از کوله های قدیمی که امروزه نیز گاها استفاده می شوند دارای یک زین فلزی در خارج از کوله هستند که با پشت فرد در تماس است و چون بار را به تناسب بین شانه و پشت و کفل تقسیم می کند برای بارکشی های سنگین و حتی در موارد اظطراری برای حمل مجروح مناسب است . اشکال این کوله ها وزن بیشتر و ارتفاع و پهنای زیاد است . چون در مسیرهای تنگ یا دارای شاخه های درخت و یا سنگنوردی باید از کوله های باریکی استفاده کرد که عرض آن بیشتر از بدن نباشد . کوله های قدیمی دارای جیب هایی نیز در پشت و طرفین هستند که می توانید وسایل ضروری و دم دست را در آنها قرار دهید . ولی کوله های جدیدتر که بیشتر برای برنامه های فنی و یا زمستانی بکار می روند بجای جیب های بیرونی دارای یک جیب بزرگ در روی سر کوله هستند و بعضا نیز در بخش انتهایی کوله محفظه ای را جداکرده اند که دارای زیپ است و می توان برای وسایل ضروری و یا کیسه خواب از آن استفاده کرد ؛ در دوطرف و پشت کوله نیز بندهایی برای بستن وسایلی مانند فوم / زیر انداز و کلنگ و باتوم و کرامپون و ... تعبیه شده است جنس کوله ها معمولا صد درصد ضد آب است که در انواع جدید از پارچه های گورتکس که سبکتر نیز هستند استفاده می شود . رنگ کوله نیز مانند لباسها باید بشکلی باشد که متضاد با محیط برنامه موردنظر شما باشد تا از دور کاملا به چشم بیاید که این مسئله در صورت گم شدن و یا مجروح و زمینگیر شدن به جستجوگران کمک زیادی می نماید . بنابراین کوله ها معمولا به رنگ های قرمز و زرد و آبی ساخته می شوند . نوعی از کوله ها که به رنگ سبز و یا پلنگی هستند مخصوص شکارچیان و یا سربازان است که می خواهند در استتار باشند اندازه کوله ها را برحسب فضای داخل آن و با واحد لیتر اندازه گیری می نمایند که معمولا از 30 تا 100 لیتر متفاوت است . کوله های 30 لیتری برای برنامه های یک روزه بدون وسایل خواب و یا دوچرخه سواری مناسب هستند که البته نوع مخصوص دوچرخه آن دارای بندک نبوده و در آن نیز با یک زیپ بزرگ نیم دایره باز می شود . همیشه کوله ای را انتخاب کنید که پس از قرار گرفتن تمام وسایل دیگر فضایی خالی نداشته باشد تا شکیل و خوش فرم به پشتتان بنشیند . اگر کوله بزرگتر باشد از فرم خارج شده و با لنگر انداختن موجب خستگی و آزار شما میشود و اگر کوچکتر هم باشد که مجبورید مقدار زیادی از وسایل را به دور کوله آویزان کنید و یا در دست بگیریدنوعی کوله نیز طراحی شده است که مخصوص حمل کودک است و علاوه بر جای مخصوص نشستن کوک که در حمایت هم باشد و سقوط نکند دارای تعدادی جیب نیز برای وسایل ضروری است ، امروزه کوله های مخصوصی نیز برای نوجوانان و بانوان ساخته می شود که متناسب با فیزیک بدنی آنهاست بخشی از کوله که با پشت فرد در تماس است شاید مهمترین بخش باشد که باید مانع از چسبیدن کوله به پشت و عرق کردن شود کوله ها معمولا بند بزرگی در قسمت پایین دارند که بدور کمر پیچیده می شود و در حفظ تعادل موثر است . برخی نیز دارای بندکی مشابه و در جلوی سینه هستند که تعادل بالای کوله را حفظ می کند ولی موقع صعود که تنفس و حرکت سینه زیاد و سریع است بهتر است که بسته نشود و فقط موقع پایین آمدن آنرا ببندید کوله های باریک و لوله ای شکلی با جنس ضخیم نیز برای غارنوردی و آبشارنوردی ( دره نوردی ) ساخته شده اند که مناسب مسیرهای تنگ و خیس و خشن است موقع چیدن کوله وسایل سخت و فلزی را در تماس با بدنه کوله قرار ندهید که اگر در پشتتان باشد باعث آزار و اگر در اطراف باشد بر اثر کشیده شدن کوله به در و دیوار باعث پارگی کوله می شود . وسایل را طوری بچینید که سنگین تر ها در نزدیک پشت و بالای کوله باشند و همچنین وسایل را به ترتیب استفاده داخل کوله قرار دهید . در یک کلام کوله چینی خود یک هنر است که با تمرین در شرایط مختلف روز و شب و هوای سرد و گرم و با دستکش های کلفت و ... بدست می آید . جای وسایل را کاملا بخاطر داشته باشید تا با چشم بسته هم بتوانید وسیله مورد نظر را بیابید ! مواد سوختی را در ظروف با در محکم و چند لایه پلاستیک قرار دهید تا نشت آن باعث خرابی کوله و لباس و غذاها نشود توصیه : در خرید کوله و همه وسایل کوهنوردی چون با آسایش و حتی جان شما سروکار دارد به قیمت فکر نکنید و بیشتر به کیفیت و دوام و راحتی و وزن کم آن بها دهید ؛ همچنین وسایل خود را تخصصی نمایید و بدنبال کوله ای برای همه برنامه ها و یا کفشی برای همه فصول نباشید کلام آخر هم این که بقول معروف باید چند تا کوله را کهنه و یا پاره کنید تا بتوانید کوله مناسب خود را پیدا کنید

محافظت از طناب

توی این قسمت می خوام در مورد محافظت از طناب مطلب تو وبلاگ بزارم چون با چشم  خودم دیدم که یکی از بچه های سنگنورد

نیشابوراصلا توجهی به طناب نداشت و خیلی راحت روش پا می گذاشت. این موارد رو من خودم تا حالا بیش از چندین بار شنیدم

که مربی ها به کار آموزان تذکر می دادند ولی هنوز هم توجهی کامل به محافظت از طناب ها نمیشه.

قرار دادن طناب داخل یک کیسه در بسته پارچه ای (پارچه ای که هوا از منافذ آن عبور کند) و دور از گرد و خاک و نگهداری این

کیسه در جای خشک

محافظت از تابش طولانی مدت نور خورشید به آن

قرار ندادن طناب در لبه تبز سنگ ها و خودداری از گذاشتن پا بر روی آن

برخورد نکردن کلنگ یاهرگونه ابزار با طناب

عدم شستشوی طناب با مواد شیمیایی. در صورت آلوده شدن آن به مواد روغنی آلاینده و در صورت نیاز به شستشو فقط با آب سرد

آن را بشویید و در مجاورت باد‘ در سایه دور از حرارت مستقیم قرار دهید تا کاملا خشک شود. اگر اگر محلول شستشوی اختصاصی

طناب که کارخانه سازنده توصیه نموده است موجود بود از آن استفاده نمایید.

طناب خود را به کسی قرض ندهید

برای طناب خود یک دفترچه درست کنید و کارهایی که با آن انجام داده اید را دردفترچه یادداشت کنید.

از طناب خود جز برای کوهنوردی استفاده دیگری نکنید.

هنگام نگهداری از طناب آن را زیر لوازم دیگر قرار ندهید.

قبل از استفاده از طناب ها‘ آن ها را به دقت بازبینی کنید و پس از اطمینان از سالم بودن‘ از آن ها استفاده نمایید.

در صورت زدگی طناب‘ حتما ضمن علامت گذاری و یا جدا کردن آن از دیگر طناب های سالم‘ دیگر کاربران را نیز با خبر سازید.

بسته به نوع استفاده و کاربری‘ هر طناب عمر مفیدی دارد که بعد از آن باید کنار گذاشته شود. نهایت این عمر 5 تا 6 سال است و

حتی اگر از طناب استفاده ای نکرده اید‘ بعد از این مدت باید آن را دور بیندازید!... 3 تا 4 سال حد اکثر زمانی است که می توان از

یک طناب استفاده کرد ( در بعضی از برنامه ها و یا صعود ها). 2سال برای استفاده منظم وهفتگی‘ 1سال برای استفاده بیش از یک

روز در هفته.

اگر هنگام استفاده از طناب‘ طناب خیس شد آن را باید در یک اتاق که در آن هوا جریان دارد در سایه وبدون حرارت مستقیم خشک

نمود