وبلاگ کوهنوردی نیشابور و نیشابوری ها

<--به اولین وبلاگ ورزشی نیشابور و جامع ترین باکس اطلاعاتی کوهنوردی نیشابور خوش آمدید-->

وبلاگ کوهنوردی نیشابور و نیشابوری ها

<--به اولین وبلاگ ورزشی نیشابور و جامع ترین باکس اطلاعاتی کوهنوردی نیشابور خوش آمدید-->

اولین هشت هزار متری احتمالا چوآیو

 

هیچ کس نمی تواند منکر قدرت و پرستیژ بالای کوه ها و کوهنوردان نیشابوری شود.

 

آن زمانی که پیسکسوتانی مانند صامر ابراهیمی و اصغر سید آبادی و علی مختاریه و... بدون وسایل

 

آنچنانی کوههای ایران را با قدرت هر چه تمامتر زیر پا می گذاشتند هیچ کس انتظاری بیش از آن چه انجام

 

می شد نداشت البته اگر کسی در آن زمان از وجود این ورزش اطلاعی داشت.

 

با گذشت زمان همین کوهنوردان کم کم به فکر یک مرکز قدرتمند کوهنوردی وهمچنین پرورش شاگردانی

 

بزرگ چون مرحوم امینی ها افتادند ودر راس آنها صامر ابراهیمی که اکنون به عنوان رئیس کوههای

 

نیشابور یا همان پدر کوهنوردی نیشابور شناخته شده شروع به جذب جوانان علاقه مند به کوهستان کردند.

 

این شد که اکنون کوهنوردانی مانند میربلوک و فتحی و نیکمنش و ... را داریم شاگردانی که مربیان خود را

 

پشت سر گذاشته و شروع به کارهای بزرگ کرده اند.

 

آری به قول سعید امینی : مربی ای موفق است که شاگردش از خودش حرفه ای تر شود

 

جوانان دهه هفتاد هم این چنین بودند. اینک شاگردانشان هم مربیان بزرگی شده اند که به فکر کارهای بزرگ

 

افتاده اند .

 

با وجود چنین کوهنوردانی بزرگ و مدیری مدبر مانند ایوب امین الرعایا همه انتظار یک کار بزرگ داشتند

 

که لنین یک قله هفت هزاری زیر پای نیشابوری ها قرار گرفت و با یک موفقیت نسبی تیم این شاگردان از مربیان

 

خود عملا تشکر به عمل آوردند. آن حرکت بازتاب زیادی در سطح شهرستان و همچنین استان داشت. باعث

 

شد که نیشابور هم به جمع هیمالیا نوردان بپیوندد. بعد از آن بچه های نیشابور بیش ترازپیش شناخته شدند.

 

بعد از صعود پوبدا و خانتانگیری دیگر نیشابور نمی تواند به هفت هزار متری فکر کند اکنون نوبت اولین

 

هشت هزار متری است .

 

همان مدیر مدبر اکنون دارد برای پرواز بر بالای هشت هزار متر اقدام می کند. همان شاگردان که اکنون

 

شاگردانی نیز در سطح خودشان دارند خود را برای ورق زدن این برگ زرین آماده می کنند.

 

امیدواریم که این صعود آثار منفی ای که صعود های قبلی بین بچه ها به جا گذاشتند را نداشته باشد و

 

کسانی به این صعود اعزام شوند که بتوانند با افتخار بروند و با دست پر باز گردند.