زیره سیاه ایرانی

                                                               

گیاهشناسی:

گیاهی پایا، بدون کرک که ارتفاع آن به 60-40 سانتی متر می رسد. با ریشه غده ای، ساقه بدون کرک و منفرد ایستاده است. برگهای پایینی دارای دمبرگ بلند، دارای  3 بار تقسیم شانه ای‏، ‌برگهای ساقه ای دارای غلاف کوتاه و دوبار تقسیم شانه ای، گل ها به رنگ سفید، کوچک، مجتمع در چتری مرکب و وسیع، میوه فندقه در مقطع عرضی پنج پهلو می باشد.

خواص دارویی:

بادشکن و هضم کننده غذاست. برای تقویت دستگاه گوارش و مداوای دل پیچه نوزادان استفاده می شود. اسانس گیاه بر فعالیت آنزیمهای خون، کبد، پانکرانس و روند متابولیسم اثر دارد. بعنوان ادویه و چاشنی مواد غذایی مورد مصرف قرار می گیرد.

پراکنش:

در شمال شرقی کشور، شهرهای مشهد، بجنورد،‌درگز، شیروان، استان های سمنان، اصفهان، کرمان، تهران و … پراکندگی دارد.

اکولوژی:

این گیاه اراضی سنگلاخی، واریزه ای مناطق کوهستانی را برای رویش می پسندد. اصولا خاکهایی با بافت سبک که معمولا در پای دامنه های نواحی کوهستانی یافت می شوند رویشگاه این گیاه محسوب می شوند.