پناهگاه های زیر چهار هزار متر

عموما در سطح کشور بحث های بسیاری بر روی ایجاد و یا حفظ پناهگاه های زیر چهار هزار متر وجود دارد و آن اینکه :

# آیا وجود اینگونه پناهگاه ها در مناطق کوهستانی ایران باعث پایین آمدن سطح کار کوهنوردان ما نمی شود؟

#آیا اگر هزینه هایی که در راه حفظ و نگهداری و ایجاد اینگونه پناهگاه ها می شود صرف پر کردن چاله های دیگر کوهنوردی شود فرایند رو به رشد کوهنوردی سریعتر طی نمی شود؟

#آیا کوهنوردان واقعی از این پناهگاه ها استفاده می کنند ؟

# آیا اینکه فرهنگ کوهگردان ما آنقدر بالا هست که باعث تخریب آن نشوند؟

#آیا وجود این پناهگاه ها در کوهستان باعث تخریب منطقه بدلیل رفت و آمد بیش از حد کوهگردان و یا حتی... در منطقه نمی شود؟

#....؟

#....؟

#....؟

و سوال های بسیاری که ممکن است ذهن هر نقادی را به خود مشغول کند.

هر شخصی بسته به نوع فعالیت خود و زمینه کاری ممکن است پاسخ های متفاوتی به این سوال ها بدهند ولی شاید بتوان از همه جواب ها یک چیز را برداشت کرد و آن اینکه

#شاید اگر این گونه پناهگاه ها وجود نمی داشتند کوهنوردان مجبور به ایجاد کمپ می شدند و زندگی در چادر را بیش تر تمرین می کردند

#شاید بشود با هزینه هایی که در راه این پناهگاه ها خرج می شود نیروهایی در خور کوهنوردی تربیت کرد شاید بشود با خرید ابزار های گوناگون برای هیئت ها افراد را تجهیز کرد.

#عموما اینگونه کوهها در شرایط تابستانی یک روزه صعود می شوند و اغلب در شرایط زمستانی هم کوهنوردان بدلیل وجودکوهگردان در پناهگاه مجبور به ایجاد کمپ شوند.

#بسیاری از کوهگردان چون با فرهنگ کوهنوردی آشنا نیستند و هیچگونه شناختی از زحماتی که برای پناهگاه ها کشیده می شود ندارند خود را موظف به رعایت قوانین نانوشته کوه از جمله حفظ محیط زیست و امکانات کوهستان نمی دانند.

#وجود این پناهگاه ها نه تنها باعث رفت و آمد کوهگردان بلکه باعث بوجود آمدن کوهنورد نماها نیز می شود.