1- گاهنامه 1:

مقدمه

ایران ما فلاتی به ارتفاع متوسط هزار متر از سطح دریاهای آزاد گنجینه ای است از قلل رفیع ,مسیرهای جذاب,کوههای متنوع,غارهای متعدد,و معادن رنگارنگ.

قلل آن هرکدام پیام خاص دارد. دماوند پرچم افتخاری بر بام ایران,علم کوه نشانه ای از تخت سلیمان, سبلان مجموعه ای در برگیرنده سرچشمه های معدنی,زردکوه یادمانی از شاه شهیدان,دنا دنباله ای از قله های خاطره انگیز, تفتان و تلالو فریبای تلخانه ها,شیرکوه و ییلاق باور نکردنی کویر یزد,توچال و بال های گسترده عقاب تهران,الوند و سوز جانکاه سرمای زمستان,بینالود و سلامی از بالای بلند بر ثامن الحجج و ...

هر بار که نو به قله ای صعود می کنی و یا از مسیری جدید می گذری,هم زنده شدن داستان های حسرت دیگر گذشته است و هم اگر نیک بنگری تجربه ای و عبرتی دیگر است.

آری کوههای سرزمین مقدس ما همچون آئینه هایی هستند در مقابل مردمانی بافرهنگ و سلحشور (خدایا به چشمان ما بصیرت بخش)

در زاویه های هر دره ای, در دهلیزهای هر دره بلندی, اگر بخواهی اثبات وجود کنی و نعره ای سر دهی , کوه همان طنین را به تو باز می گرداند. آری کوه است که اگر در دل آن, از دل خود سپاسگوی پروردگار باشی, حمد و سپاس او را هم خواهی شنید که ستایشگر پروردگار است, همانگونه که با داوود پیامبر بود(پس خدایا گوش حق نیوش به ما عطا کن)

در کنار هر کوره راهی و در ساحل هر جویباری و در آستانه هر چسمه ساری هر جا که التفاتی به طبیعت خدادادی باشد, جلوه ای از لطف و صفا و طراوت کوهسار پاسخ آن است. کوه می گوید: مرحبا به یاور ما و ترا در آغوش زیبائیهای جانفزای الهی خود می فشرد و هر جا کفرانی مشاهده کنی باید در انتظار عاقبتی سهمناک باشی. جنگل انبوهی که از بنیان بر انداخته شد, مرتع سرسبزی که از ریشه چرانیده شد,جویباری که بستر آن روئیده شد همه نوید عقیم شدن طبیعت و خطر سیل و تهدید ریزش و لغزش خاک را دربر دارد. (خدایا دلی پرسوز که جایگاه عبرت باشد ارزانیمان کن)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پاورقی : متن جالبی بود که برای مقدمه گاهنامه انتخاب و نوشته شده بود