3- گاهنامه 1

«کوهنوردی بانوان شهرستان نیشابور»

«باید امشب بروم. باید امشب چمدانی را که به وسعت تنهایی من جا دارد بردارم و به سمتی بروم که درختان حماسی پیداست رو به آن وسعت بی واﮊه که همواره مرا می خواند»  

                                                                                                                                                                     سهراب سپهری

با توجه به اینکه پس از رکوردهای فراوان در زمینه فعالیت های ورزشی از سوی مقامات ورزشی کشور نسبت به کلیه ورزشها از جمله ورزش کوهنوردی بانوان شده است و هم اکنون تغییرات و پیشرفت های فزاینده ای را در حرکت رو به رشد کوهنوردی بانوان شاهد هستیم اما خوب است به گذشته برگردیم و علی رغم مشکلات و موانع زیادی که هنوز بر سر راهمان قرار دارد شاهد موفقیت های چشمگیر بوده و هستیم. بانوان نیشابوری نیز از این خیل کوهنوردان جدا نبوده و فعالیت های خود را از دیر باز شروع نموده اند که مختصرا به قلم می آوریم.اولین تیم بانوان در سال 1358 به سرپرستی خانم دادفر شروع به فعالیت نموده و تا سال 1361 به فعالیت خود ادامه داده و نیز یک دوره کلاس کارآموزی سنگنوردی را در آن زمان به انجام رسانده بودند اما در سال 1362 از طرف فدراسیون کمیته بانوان عملا تعطیل اعلام شد و حمایتی انجام نگردید. سپس با پیگیری و علاقمندی بانوان کشور و نیز شهرستان در سال 1368 کمیته بانوان از طرف فدراسیون کار خود را آغاز نموده و شهرستان نیشابور از این قافله عقب نماند و با علاقمندی بانوان در سال 1373 به سرپرستی خانم نکوهی برنامه های گل گشت و فراتر از آن را آغاز نمودند. باعث افتخار است که در این مدت بانوان نیشابوری 2 بار میزبانی صعودهای کشوری و دو بار میزبان صعودهای استانی بر بام خراسان, قله بینالود بوده اند. فعالیت های خود را گسترش داده و در صعود های کشوری شرکت نموده اند. برای مثال صعود کشوری دماوند در سال 1378 و 1379 – قله نیزوا در سمنان سال 1379 – هزار و کوشای کرمان 1379 و 1380 – یمان داغی و آلاداغ بجنورد 1376 – کرکس کاشان 1380 – و سبلان و سهند و ... نیز در دوره های کارآموزی و مربیگری کوهنوردی شرکت نموده و موفق گردیده اند.

در سال های آتی با علاقمندی فراوانی که نسبت به این رشته به عمل آمد و فنی بودن کار و برنامه های هدفمند و اصولی در غلب تکنیک و تاکتیک تصمیم گرفته شد که بانوان علاقمند در شاخه های گل گشت (مقدماتی کوهپیمایی) و شاخه فنی و اصولی (قله نوردی , سنگ نوردی , یخ و برف)فعالیت خود را ادامه بدهند که در سال 83 این تصمیم جامه عمل پوشیده و خانم سلیمانی در کنار هیئت عهده دار این مسئولیت شد که صعود های داخل و خارج شهرستان از جمله : پیمایش غار بتون ] ماهرخ کوه , صعود های زمستانی (شبمانی بینالود و شیرباد) , (شرکت در اولین و دومین تست اورست کلاردشت و البرز مرکزی) صعود کشوری دنا یاسوج , نظرگاه سبزوار , قله سالوک و آق چانقو بجنورد , قله خلنو (البرز مرکزی) , علم کوه و اولین تجربه برون مرزی قله آرارات ترکیه تاکنون به انجام رسانیده است.

فعالیت داخل سالن نیز با هماهنگی هیئت کوهنوردی در تاریخ آذرماه 84 کار خود را آغاز و در این مدت کم به پیشرفت های قابل توجهی نائل آمدند. از جمله می توان شرکت در مسابقات استانی (انتخابی کشور) بهمن 84 و راهیابی دو سنگنورد در اسفند همان سال به تهران برای انتخاب تیم ملی نام برد در ادامه این فعالیت مجددا در شهریور 85 انتخابی استان شرکت که موفق به حضور در تیم کشوری شود و برای مسابقات انتخابی تیم ملی به رقابت پرداختند. اگرچه مدت زیادی از برگزاری کلاس سنگنوردی درشهرستان نگذشته اما بانوان سنگنورد نیشابور در کنار رقبای چند ساله خود نشان دادند که توانمندی و استعداد این رشته را دارند و خواهان حمایت مسئولین شهرستان و کشوری می باشند.

از برنامه های آینده بانوان می توان به شرکت در کلنی شهرستان , بالا بردن سطح تکنیکی سنگنوردان , حضور در میادین ملی , حضور در صعود های داخلی و برون مرزی اشاره نمود.

پاورقی : باید ذکر می شد که در زمان قبل از خانم سلیمانی حرکت هایی چه در شاخه گل گشت و چه در شاخه فنی و اصولی انجام میشد و پس از به روی کار آمدن خانم سلیمانی تنها اتفاقی که افتاد تشکیل تیمی بود که نسبت به مابقی تیم های بانوان حرکات سنگین تری دارا بود.

از فعالیت های گذشته می توان به صعود سال 1379 به سبلان , صعود سراسری سبلان در سال 1381و یا صعود به قله سهند در سال 1382 و ... اشاره کرد.

و همچنین باید از خانم های دیگری چون خانم گنجی که اولین بانوی نیشابوری هستند که به بام ایران پا گذاشته اند نام برده می شد و یا خانم لطفی نیز نام که اولین خانم نیشابوری بودند که بانگ حرکات سنگین را در نیشابور زدند و از پایه گذاران گروه کوهنوردی کوهسار بودند که اکنون خانم سلیمانی سرپرستی آن را برعهده دارد.

کم و کاستی ها در این مقاله زیاد بود.