اصول حرکت در کوهستان

اصول حرکت در کوهستان

مقدمه:

انسان ها در طول زندگی جهت فعالیت های روزمره راه زیادی را طی می کنند. امااین راه رفتن اغلب در مسیر های هموار و تکراری است. ولی راه رفتن در کوهستان جهت وجود ناهمواری ها و فراز و نشیب ها باید به گونه ای باشد که ضمن ایجاد ایمنی برای خود و  همراهان از حداقل انرژی استفاده شود تا دچار عوارض ناشی از گام برداری غیر اصولی نگردیم.

قواعد کلی کوهپیمایی:

در هنگام پیمایش مسیرهای کوهستانی باید هماهنگی کامل بین سیستم های عصبی عضلانی , قلبی عروقی و تنفسی ایجاد گردد. بهتر است زمان را صرف صعود سریع و استراحت زیاد نکرده بلکه شعار حرکت آهسته و پیوسته مد نظر قرار دهید. در ابتدای پیمایش با گامهای کوتاه و آرام حرکت کرده تا بدن به تدریج گرم گردد تا دچار گرفتگی عضلات بویژه در ناحیه پا نشوید.

قبل از شروع تعریق استراحتی کوتاه کرده لباش های خود را کم کرده و بند های کفش و کوله پشتی خود را تنظیم کنید بهتر است در ساعات اولیه حرکت فواصل بین استراحت ها را یک تا یک و نیم ساعت انتخاب کنید و در حالت ایستاده و با تکیه بر یک درخت یا تخته سنگ استراحت کنید. در طول مسیر و برای استراحت کامل تر قبل از رسیدن به محلی که برای استراحت در نظر گرفته اید سرعت پیمایش را کم کنید , گام های کوتاه و آرام بردارید تا بدن به تدریج سرد شود. برای استراحت در جای مناسب نشسته و جهت جلوگیری و سرد شدن سریع بدن لباس های اضافی را به تن کنید و در حالتی که پاها صاف و کشیده و بر روی زمین قرار دارد استراحت کنید.قبل از حرکت لباس های اضافی را در آورده تا بعدا برای در آوردن آن نیاز به توقف اجباری نداشته باشید.

از نکات مهم در کوهپیمایی تنفس صحیح صعود و فرود است. تنفس از بینی با تمام مزایایی که دارد گاهی اوقات امکان پذیر نیست و باید دم از بینی و از دهان به نسبت 70 به 30 استفاده کرد. هنگام بازدم باید هوای داخل ریه را با شدت از دهان خارج نمود تا از حجم هوای مرده داخل ریه تا  حد امکان کاست. هنگام بالا رفتن از شیب ها بهتر است از مسیر های پاکوب برای طی مسیر استفاده کرد.

انواع شیب ها:

1-      شیب های ملایم یا خفته : بین 5 تا 20 درجه می باشد. صعود و فرود از این شیب به صورت مستقیم است.

2-      شیب متوسط : زائیه این شیب بین 20 تا 40 درجه است. هنگام پیمایش در این شیب باید مسیر را به طور زیگزاگ طی کرد.

3-      شیب تند : زاویه این شیب بین 40 تا 75 درجه است در این شیب ها باید مسیر را به طور زیگزاگ و با دامنه بلند طی کرد.

4-      شیب عمود : زاویه این شیب بین 75 تا 90 درجه است برای صعود از این شیب ها باید از قوانین سنگنوردی استفاده کرد.

5-      شیب منحنی : زاویه بیش از 90 درجه است برای صعود از این شیب که از سخت ترین شیب هاست ضمن داشتن اطلاعات و مهارت کافی در سنگنوردی باید عضلاتی قوی و بدنی چالاک و آماده داشت.

استفاده از باتون : اگر از باتون صحیح استفاده شود در هنگام صعود 20 درصد و در هنگام فرود حد اکثر 30 درصد از فشار وارد بر پاها و ستون فقرات کاسته می شود. ویژگی دوم استفاده از باتون کمک به حفظ تعادل است. همیشه باتون را طوری تنظیم نمایید تا ساعد دست نسبت به بازو دارای زاویه 90 درجه باشد.

اصول گام برداری در صعود:

1-      بدن در حالتی عمود بر سطح افق باشد

2-      ابتدا پنجه و سپس پاشنه پا روی زمین قرار می گیرد.

3-      حد الامکان تمام کف پا روی زمین قرار گیرد استفده از نوک پا باعث خستگی زودرس عضلات پا می شود.

4-      در هنگام گام پای تکیه گاه صاف و تمام وزن بدن را از روی عضلات مفصل زانو انتقال داده سپس پای بعدی را بلند می کنیم (گام استراحت)

5-      هیچ گاه با زانوی خمیده صعود نکنید.

6-      ارتفاع گام ها از زمین نباید از قوزک پا بیشتر باشد.

7-      در شیب های تند و ارتفاعات بالا با هر گام دم و با گام بعدی بازدم انجام می شود.

8-      در صعود باید آگاهانه نفس عمیق سریع و متوالی کشید.

اصول گام برداری در فرود:

1-      در فرو بند کفش بخصوص در قسمت بالای کفش را سفت نمود تا از حرکت پا درون کفش و فشرده شدن انگشتان جلوگیری شود.

2-      پا از زانو کمی خم و با انعطاف حرکت کنید

3-      ابتدا پاشنه و پنجه پا روی زمین قرار گیرد.

4-      چنانچه شیب تند است به روش پلکانی و از پهلو و بغل فرود آیید.

5-      در شن اسکی باید بدن را کمی خم و پاشنه پا را در شن فرو کرده پایین بیایید.

6-      در فرود نیازبه گام استراحت نیست.