گزارش سالوک

این هم از سالوک ، دیگه نبود؟ اگه کسی قله ای داره که تیم نیشابور صعود نکرده بگه ها؟ نبود؟

جمعه ساعت 6:30 صبح افراد ثبت نام کرده در برنامه سالوک که متشکل از 6 خانم از تیم کوهسار و 24 مرد در قالب تیم نیشابور عازم بجنورد

و روستای حصار رختیان که در منطقه سالوک واقع شده ، شدند.

تیم با دودستگاه مینی بوس ساعت 10:45 به بابا امان رسیدند و بعد از حدود 25 دقیقه استراحت در بابا امان ساعت 11:20 به بجنورد

رسیدند. بعد از صرف تاهار که حدود یک ساعت طول کشید تیم به سمت روستای حصار رختیان حرکت کرد و ساعت 15:05 در محل حاضر

 بودند. بعد از پیوستن تیم سالوک بجنورد به عنوان تیم راهنما به تیم نیشابور ، همه تیم ساعت 15:50 استارت کرد و حدود ساعت 6:30 همان

روز یک تیم چند نفره موفق به صعود سالوک شدند.

دلیل آنکه چرا یک تیم چند نفره این بود که چون قله سالوک با پناهگاه فاصله چندانی نداشت و فردای آن روز هم قرار بود تیم پس از صعود قله

آق چانقو گشتی هم در منطقه بزند و همچنین تعداد زییاد افراد هم مزید بر علت شده بود تصمیم بر این شد که یک تیم چند نفره سالوک را صعود

 کنند. روز بعد (جمعه) ساعت 7:30 تیم به طرف قله آق قانقو حرکت کرد و ساعت 9:15 هم بر روی این قله ایستادند. بعد لز یک ربع استراحت

 و خوردن تنقلات ساعت 9:30 به سمت چشمه ای به نام آق چانقو حرکت کردند. ساعت 10 به چشمه رسیده و ساعت 10:50 هم به پای یکی

 از مناطق دیدنی کوههای بجنورد که یک آبشار بود رسیدند. تیم بعد از بازدید از منطقه ساعت14 به پناهگاه رسید که در این بین بارش باران نیز

 باعث شد تا بچه ها دید جدی تری به منطقه داشته باشند. در نهایت تییم ساعت 17:30 جمعه از روستای رختیان عزم بازگشت کرد. سرپرست

 این حرکت علی مختاریه بود. و نکته قابل توجه اینکه مجید نیک منش ، رضا فتحی ، سعید حاجی بیگلو و اسماعیل تقی آبادی نیز موفق به صعود

 یکی از دیئاره های منطقه سالوک شدند.

در همین جا دارد که از پذیرایی و مهمان نوازی و راهنمایی بسیار عالی تیم خوب سالوک کمال تشکر را داشته باشیم

اصطلاحات کوهنوردی

می خواهیم چند کلمه یا اصطلاح رو با هم بررسی کنیم و سعی کنیم که وقتی کوه می ریم هر لغتی رو سر

جای خودش استفاده کنیم.

البته این اصطلاحات مال کوهنوردیه و با لغات قرار دادی ای که بین سنگنوردها وجود داره فرق می کنه

:

کوه : زمینی که نسبت به پیرامون خود به طور مشخصی برجسته تر بوده و دارای دامنه های شیب داری

باشد.ارتفاع دقیقی برای آن تعریف نشده است ولی معمولا زمین هایی که حدود 600 متر از اطراف خود بلند

تر باشند را کوه می نامند

گرده : یال هایی که شیب آن ها زیاد بوده و بیش تر از منطق سنگی و صخره ای تشکیل شده باشد را گرده

 می نامند

صخره : سنگ های یکپارچه و بزرگ را که بتوان حد اکثر با یک طول طناب صعود نمودصخره می گویند

دیواره : دیواره یا پرتگاه به مناطقی گفته می شود که دارای سنگ های یکپارچه با شیب زیاد بوده و برای

صعود به آن به بیش از یک طول طناب نیاز باشد

قله : بلند ترین نقطه هر کوه را قله می نامند. ممکن است در بالای برخی از کوهها دو یا چند قله هم ارتفاع وجود داشته باشد. کوه هایی که در

راس آن دو یا چند قله نا هم ارتفاع وجود دارد، قله بزرگتر را قله اصلی و قله های کوتاه تر را قله های فرعی می نامند

تپه : به ارتفاعات کمتر از 600 متر نسبت به ارتفاعات مجاور تپه گفته می شود

یال : محل برخورد دو دامنه شیب دار را در بالاترین نقطه تماس یال می گویند.

خط الراس : به خط اصلی و بلندترین یال بین دو قله که محل تقسیم آب باران باشد،خط الراس گفته می شود.واژه فارسی معادل آن آب پخشان

است.خط الراس محل تقسیم دو حوزه آب ریز جداگانه است. در حالی که خط الراس فرعی با این که محل تقسیم آب است، اما آب های سرازیر

شده ازهر دو قسمت آن به یک حوزه آب ریز ریخته می شوند.

دره : محل برخورد دو دامنه شیب داردر پایین ترین نقطه تماس را دره می نامند. دره معمولا محل عبور رودخانه های دائمی یا فصلی است

خط القعر : ژرف ترین نقاط بستر یک رود خانه یا دره را خط القعر می گویند

گردنه : پایین ترین نقطه تماس بین خط الراس های دو کوه را گردنه می گویند. در دو طرف گردنه معمولا دو دره از طرفین کوه سرازیر

 می شوند، در نتیجه گردنه شکلی شبیه به زین اسب دارد

تعطیلی

این هفته هیئت استراحت داشت.

چرا من هم نمی دونم چون در جلسه ای که سال قبل در مورد نوشتن تقویم بود شرکت نکرده بودم.

البته بچه ها خونه نشین نبودند و کوه رفتند مثلا صامر و چند تا از بچه ها شیرباد رفته بودند.

جمعه ای که در راهه برنامه بجنورد .سالوک

منتظریم.

کلاس کار آموزی برف و یخ (۲۶/۰۱/۱۳۸۵)

امروز صبح توی فلکه آزادی شور و شوق دیگه ای حکمفرما بود . می دونید چرا؟چون قرار بود دو

 تا از بزرگترین کوهنوردان و مربیان نیشابورکلاس کار آموزی برف داشته باشند.حمید میر بلوک به

 عنوان پر افتخار ترین کوهنورد نیشابورو رضا فتخی به عنوان مربی ای که استان هم روش حساب

به خصوصی باز کردندکلاس خوب و با بار فنی بالایی را برگزار کردند تیم ساعت ۵:۳۰ از محل

همیشگی ( فلکه آزادی )به طرف محله قمبیله واقع در منطقه روستای برف ریز راه افتادند امید

میرود با برگزاری این چنین  کلاسها یی بار فنی کهنه کاران نیشابور به جوانان منتقل شودو این نسل

طلایی کوهنوردان نیشابوری در آینده هم در افراد دیگری  تبلور داشته باشد برای این دو مربی خوب

 نیشابوری آرزوی موفقیت  داریم و به خاطر این کلاس و زحمات فراوانشان دستشان را بوسیده  و از

 آنان نهایت تشکر را داریم.

خسته نباشید

دعوت به همکاری

سلام

امیدوارم برنامه ها همونطوری که می خوایید پیش بره و مشکلی پیش نیاد

میخوام از همه شما که لطف میکنید و به من سر میزنید کمک بگیرم

 برای آپدیت کردن وبلاگ .

بدلیل اینکه من جدیدا کار جدیدی پیدا کردم نمی تونم زیاد کوه برم یا پای

 سیستم بشینم .

از همه شما خواهش میکنم اگه

خبری دارید که دوست دارید به گوش همه برسه ( البته نقد و جناح

 گیری نباشه‌ ) برام بفرستید تا با نام خودتون

بزارم تو وبلاگ.

[e-mail]

متشکرم

                                                                                                        کوهنورد نیشابوری      

سه مربی

از راست به چپ : مجید نیک منش . مهدی لگزیان . صامر ابراهیمی.

اصول گام برداری

هنگام کوه نوردی باید انرژی خود را به گونه ای تقسیم نماییم تاکمترخسته شویم. تند راه رفتن  در سربالایی ها به ویژه در کسانی که

       فاقد آمادگی جسمانی اند یااینکه کوله پشتی سنگینی با خود به همراه دارند، نه تنها باعث تنگی نفس خواهد شد بلکه مصرف انرژی

       بیشتری را می طلبد. اگراین عمل ادامه یابد، شخص کوهنورد به اصطلاح "خواهدبرید".بیشتر کسانی که در کوه "می برند"

      آنهایی هستند که انرژی خود را به خوبی تقسیم ننموده اند.

طول قدم یک فرد باید با در نظر گرفتن قد و عوامل دیگری همچون شیب مسیر تنظیم نمود. در مکان های تقریبا تخت که شیب اندکی دارد

می توان قدم های بلندتری برداشت. ولی در سربالایی ها و مکان های پر شیب باید فاصله قدم ها را کوتاه تر گرفت تا خستگی به کمترین

 میزان خود برسد.

هنگام راهپیمایی باید تمام سطح پا را روی زمین گذاشت. اما در بعضی سر بالایی ها می توان فقط از قسمت جلویی پا استفاده نمود. یکی

 از نکات بسیار مهم در کوهپیمایی تنفس صحیح در هنگام صعود و فرود است. زیرا که با تنفس صحیح اکسیژن کافی به بدن خواهد رسید.

 به خصوص که در ارتفاعات به دلیل کم شدت میزان هوا، بدن نیاز به صرف انرژی بیش تری برای کسب انرژی مورد نیاز خود دارد.

 هنگام دم هم از بینی و هم از دهان استفاده نمود ( با نسبت حدودا 70 به30 درصد ). استفاده صرف از بینی با توجه به همه مزایای آن ،

به دلیل حجم هوای ورودی کمتر گاهی اوقات امکان پذیر نیست . هنگام بازدم باید هوای درون ریه ها را محکم ار دهان خارج کرد (بازدم

 قوی) تا بتوان از حجم هوای مرده داخل ریه ها تا حد امکان کاست و هواب پر اکسیژن را جایگزین آن نمود. تعداد دفعات دم و بازدم به

 عواملی چون ارتفاع،آمادگی جسمانی ، شیب مسیر، طول قدم ها حجم ریوی، میزان گازهای آلاینده موجود در هوا،دمای هوا، میزان

تعریق و تعرق،میزان رطوبت هوا و در نهایت نحوه قرارگیری سر و گردن بستگی دارد. در موقع عبور از سطوح شیب دار باید عمود بر

 سطح حرکت نماییم در این حالت نیز باید پاها را عمود بر سطح افق قرار داد. در شیب ها میتوان از باتوم کوهنوردی نیز استفاده کرد.

تا حد امکان از صعود در شیب های پر از سنگریزه شن اجتناب نمایید چرا که با صرف انرژی زیاد مسافت کمی را خواهید پیمود. در این

 جور مکان ها باید جایی را انتخاب کرد تا شخص به عقب لیز نخورد. هنگام پایین آمدن از این نوع سطوح باید اول پاشنه پا را روی زمین

 گذاشت.

هنگام پایین امدن از شیب های تند بهتر است فاصله قدم ها را کوتاهتر انتخاب کنیم. رعایت فاصله مناسب با نفر جلویی نیز از واجبات

 است. به طوری که اگر نفر جلویی  ناگهان ایستاد، تعادل نفر قبلی به هم نخورده و احتمالا به نفر جلویی برخورد نکند. از سویی اگر تعادل

 نفر عقب به هم خورد، تفر جلویی فرصت کافی برای عکس العمل داشته باشد. باید به خاطر بسپاریم که هنگام پایین آمدن متناسب با میزان

 شیب مسیر زانو ها را خم و بالا تنه را نیز به شرط آن که مرکز ثقل بدن هنوز داخل سطح اتکای بدن بماند به جلو متمایل کنیم.

شیب های بیشتر از 20 درجه را چه هنگام صعود چه هنگام فرود حتما به صورت مارپیچ (زیگزاگ) طی نمایید زیرا در این صورت فشار

 وارد بر بدن  بسیار کمتر می شود. به یاد داشته باشید که هر چه شیب تند تر می شود، زاویه بین دو خط زیگزاگ کمتر و طول مسیر

 زیگزاگ با توجه به پهنای منطقه مانور بلند تر می شود.

هنگام بالا رفتن از شیب ها بهتر است که از پاکوب ها برای طی مسیر استفاده شود و حتی المقدور از مسیر های نامشخص پرهیز گردد.

 مسیر های با شیب کم را میتوان به طور مستقیم بالا رفت. این مسیر ها اکثرا مسیرهایی هستند که از گذشته دور اهالی کوهپایه نشیت آن

 منطقه، در شرایط هوایی مناسب، به دلایل متفاوت در آن تردد می کردند که اکنون مورد توجه کوهنوردان قرار گرفته است. این گونه

 مسیرها غالبا در کنار رودها و کمربر کوهها قرار دارند.

به هر روش که در حال بالا رفتن از شیبی باشیم باید پای باردار بعد از هر گام همیشه به صورت مستقیم قرار گیرد. این عمل باعث میشود

تا فشار وزن بدن از روی ماهیچه ای پا خارج شده و به استخوان ها و تاندون ها منتقل شود. در غیر این صورت ماهیچه های پا باید دائما

وزن بدن را تحمل کنند که این امر سبب خستگی زودرس خواهد شد.     

نای اسمیت

قانون نای اسمیت برای تخمین زمان انجام برنامه :

برای هر 5 کیلومتر راهپیمایی در مسیر های تخت و ساده 1 ساعت در نظر می گیریم.

برای هر 3 کیلومتر کوهپیمایی در شیب ها که شما را به تقلا وا می دارد 1 ساعت در نظر می گیریم.

برای هر 1 کیلومتر مسیر ناهموار،بوته زار انبوه  برف نرم  شن زار یک ساعت در نظر می گیریم.

به ازای هر 500 متر ارتفاع 1 ساعت به زمان کل اضافه می کنیم.

به ازای هر 100 متر کاهش ارتفاع 1 ساعت به زمان کل اضافه می کنیم.

در مجموع به ازای هر 5 ساعت نیز 1 ساعت اضافی برای اوقات تلف شده و استراحت در نظر می گیریم.

  برای استفاده از این قانون که یک تقریب برای این کار می باشد نیاز به استفاده از نقشه هایی میباشد که مقیاس آنها را نیز داشته باشیم.

قسمت آموزشی

همین طور که از عمر وبلاگ می گذرد منهم یک چیز هایی به نظرم میرسد که وبلاگ را علاوه بر

قسمت خبر رسانی پر محتواتر کنم تا نه تنها بدرد کوهنوردان نیشابور بلکه برای دیگران هم مفید

باشد . به همین دلیل موضوع های عکس های بچه ها و عکس های مناطق را تو وبلاگ گذاشتم .

موضوع جدیدی که بنظرم رسید قسمت آموزشی بود . تمامی نوشته های این قسمت عموما از جزوه

های آموزشی فدراسیون و همچنین تجارب اندک خودم ودیگر دوستان خواهد بود.

خوشحال می شوم که مرا با پیشنهاد ها و انتقادات خود راهنمایی نمایید...

[e-mail]

تو پناهگاه

این هم یک عکس دسته جمعی