وبلاگ کوهنوردی نیشابور و نیشابوری ها
<--به اولین وبلاگ ورزشی نیشابور و جامع ترین باکس اطلاعاتی کوهنوردی نیشابور خوش آمدید-->وبلاگ کوهنوردی نیشابور و نیشابوری ها
<--به اولین وبلاگ ورزشی نیشابور و جامع ترین باکس اطلاعاتی کوهنوردی نیشابور خوش آمدید-->
حادثه در بوژان
جناب آقای سلمانی از گروه کوهنوردی پیام نیشابور امروز در مسیر سر رفت (دهلیز کنار آبشار بوژان) در حین برگشت دچار حادثه شد. پای وی از قسمت ران دچار شکستگی باز شد که به همت نیروهای هیئت کوهنوردی نیشابور و هلال احمر به پایین منتقل شد.
شروح اخبار را در ادامه مطلب بخوانید
ادامه مطلب ...
نام ندارد دوست داشتید بخوانید : چه خاکی بر سر کنیم
سهراب گفته بود : تا شقایق هست زندگی باید کرد
نمیدانستیم : تا پول و نیروی جوان هست کوهنوردی باید کرد
مصاحبه با دکتر رضا گنجی
دکتر رضا گنجی فوق تخصص ارتوپدی و از مربیان هیئت کوهنوردی نیشابور 
می باشد. با وجود اینکه محل کار او در شهرستان بجنورد است ولی کماکان با هیئت کوهنوردی نیشابور همکاری مستمر دارد. او را با جمعی از دوستان و یاران قدیمی دیدم. فرصت را غنیمت شمرده و گپی دوستانه داشتم.
نیشابور در ویکی پدیا
تاریخچه
بنای این شهر را از شاهپور اول دانسته‌اند و آن را یکی از چهار شهر بزرگ خراسان قدیم شمرده‌اند. در دوره یزدگرد دوم (۴۳۸ - ۴۵۷ م.) نیشابور مدتی محل اقامت او بوده‌است. در دوره آخر حکومت ساسانیان ظاهراً نیشابور اهمیت اولین را از دست داده‌است، زیرا نام آن شهر به ندرت دیده می‌شود. مسلمانان در حکومت عثمان بن عفان (۲۶-۳۵ ه'.ق.) به صلح بدانجا درآمدند. در دوره طاهریان و سامانیان نیشابور از نو موقعیت دیرین خود را به دست آورد. در اواخر حکومت مسعودغزنوی که سلجوقیان به مشرق ایران هجوم آوردند طغرل این شهر را مقر خود ساخت. در دوره حکومت سلطان سنجر نیشابور مورد هجوم غزان واقع شد (۵۴۸ ه'.ق). یاقوت حموی نویسد: غزان هر که را در این شهر یافتند کشتند و مال او راگرفتند و شهر را آتش زدند. سپس یکی از غلامان سنجر به نام موید به نیشابور درآمد و مردم را در یکی از محلات آن که شادیاخ نام داشت سکونت داد و شهر را آبادان کرد و باروئی بر گرد آن برآورد. اندک اندک نیشابور آبادان می‌شد که دیگر بار با هجوم مغولان (۶۱۸ ه'.ق.)ویران گردید. یاقوت که خود معاصر با مغولان بوده‌است چنین آرد: در حمله مغول مردمی که از شهرهای خراسان گریخته بودند در نیشابور گرد آمدند و این شهر را برای سکونت خود استوار ساختند. مغولان شهر را محاصره کردند. یکی از مردم نیشابور تیری افکند و داماد چنگیزخان را بکشت. چنگیزخان خود عازم تسخیر نیشابور شد و این شهر را بگرفت و مغولان هر موجود زنده که یافتند بکشتند و شهر را با خاک یکسان کردند. درباره جمعیت نیشابور در این عهد سخن را به مبالغت کشانده‌اند چنانکه عده‌ای مردم شهر را دوهزارهزار نوشته‌اند که پیداست براساسی نیست ولی هرگاه شمار مردم مقیم آن را در عصر پس از غزان با مردمی که از شهرهای مختلف خراسان بدانجا گریخته بودند در نظر گیریم عددی بزرگ خواهد شد.
پس از حمله مغول دیگر هیچ گاه نیشابور نتوانست مقام گذشته خود را به دست آورد. گذشته از قبر خیام و شیخ عطار که در نزدیکی این شهر واقع است، بنای امامزاده محروق را باید نام برد. این بنا از آثار قرن هشتم هجری است و گنبدی عالی و کاشی کاری‌های بسیار زیبا دارد.